Ju87 A-1 był następcą Ju 87V-4 . Otrzymał on nowy silnik Junkers-Jumo 210 o mocy 640 KM . Uzbrojenie samolotu składało się z jednego stałego , strzelającego poza kręgiem śmigła karabinu maszynowego typu Rhein-metall-Borsig Mg-17 kaliber 7,9 mm , karabin ten był zabudowany w prawym skrzydle i obsługiwany był przez pilota . Drugi karabin tego samego typu znajdował się w kabinie strzelca i był zmontowany na ramieniu zamocowanym do prawej burty kabiny . Strzelec mógł prowadzić ogień wzdłuż osi samolotu w zakresie od 0° do 70° , a także na boki . Pilot do swojej dyspozycji posiadał celownik bombardierski typu "Stuvi A2" a , samolot mógł zabrac jedną bombę lotniczą o masie 250 kg , umieszczoną w specjalnym wysięgniku pod kadłubem samolotu . Wprowadzono także prostą krawędź natarcia płata , co było uproszczeniem technologicznym i obniżalo koszty produkcji. Przed wprowadzeniem do produkcji seryjnej zbudowano 10 samolotów serii przedprodukcyjnej które nosiły oznaczenie Ju 87A-0 . Produkcję seryjną Ju 87A-1 (Anton) rozpoczęto na początku 1937 roku.
Jako pierwszy otrzymał Ju 87 A-1 Stuka Geschwader 162 Immelmann (St.G, 162 Immelmann) - pułk bombowców nurkujących
Gdy samoloty wersji A-1 i A-2 weszły na wyposażenie jednostek liniowych okazało się , że moc silnika jest niewystarczająca , a uzbrojenie ofensywne w postaci jednej bomby o masie 250 kg zbyt skromne . Podjęto prace studyjne nad nową wersją samolotu . Zespół kierowany przez Pohlmanna w pracach badawczych wykorzystał dwa kadłuby Ju 87 A-2 . Na jednym z kadłubów zabudowano nowo skonstruowany silnik Junkers-Jumo 211A o mocy 1000KM. Zamontowano śmigło Jumo Hamilton HPA III. Zainstalowanie nowego silnika doprowadziło do całkowitego przekonstruowania przedniej części kadłuba samolotu . Na grzbiecie kadłuba zainstalowano niesymetryczną , tunelową chłodnicę oleju , po prawej stronie kadłuba zamontowano chwyt powietrza do sprężarki . Całkowitej przebudowie uległa chłodnica glikolu , która znajdowała się pod silnikiem . Zmianie uległy także żaluzje chłodnicy . Zdecydowano się także na przebudowanie podwozia głównego . Podwozie dwugoleniowe zostało zastąpione przez widlaste , zlikwidowano także zastrzały . Osłony podwozia otrzymały kroplowy kształt.
Zmianie uległa także kabina załogi . Zamontowano nowe elementy odsuwane do tyłu w miejsce odsuwanych na prawą burtę . Wprowadzono celownik Revic 12 Cl . Wraz z zamontowaniem radiostacji pokładowej typu FuG VIIa likwidacji uległy dwa maszty antenowe na kabinie , które zostały zastąpione pojedyńczym masztem . Uzbrojenie strzeleckie zwiększono do dwóch karabinów Rheinmetall-Borsig MG-17 kaliber 7,9mm , które były zamontowane w obu skrzydłacyh . Karabin strzelca-radiotelegrafisty zamocowano w lawecie soczewkowej typu Limsenlafette 210d . Samolot mógł zabierać jedną bombę 250 kg i cztery bomby 50 kg w wyrzutnikach podskrzydlowych ETC 50/VIIIc lub jedną bombę o masie 500 kg . Tak skonstruowany samolot otrzymał oznaczenie Ju 87 V-6 i stał się maszyną wzorcową do uruchomienia produkcji seryjnej .
Produkcja seryjna Ju 87 B-1 (Berta) rozpoczeła się od wyprodukowania serii próbnej w ilości 10 sztuk , samoloty z tej serii nosiły oznaczenie Ju 87 B-0 . Samoloty Ju 87 B-1 produkowane były w zakładach Wesser-Berlin Tempelhof(filia w Dessau) , a także w Bremen-Lemwerder .
Wersja B-1 posiadała nastepujące odmiany:
- Ju 87 B-1/U2 - odmiana ta posiadała zmodernizowaną lączność wewnętrzną zalogi
- Ju 87 B-1/U3 - posiadała dodatkową plytę pancerną , montowaną za pilotem . A także dodatkowe opancerzenie boczne stanowiska strzelca .
- Ju 87 B-1/U4 - odmiana przystosowana do użytkowania w zimie (nie weszła do produkcji seryjnej)
- Ju 87 B-1/trop - odmiana tropikalna , posiadała filtr powietrza montowany na chwycie powietrza do sprężarki i wyposażenie pustynne (woda,żywność,broń) umieszczone w tylnej części kadłuba.
Ju 87 B-2 jest wersją rozwojową Ju 87 B-1 . Od swojego poprzednika samolot ten różni się silnikiem o większej mocy Junkers-Jumo 211Da ( 1200 KM ) , powiększoną chłodnicą , zmienionym układem żaluzji , wersja ta posiadała także wielosegmentowe regulowane klapki na wylocie powietrza z chłodnicy , które regulowały jego przepływ. Dla lepszego wykorzystania mocy , rury wydechowe wystające poza boki kadłuba wyposażono w końcówki ejektorowe , które zamieniały energie uchodzących spalin na niewielki dodatkowy ciąg. UWAGA - Niektóre wersje B-1 posiadały regulowane klapki i końcówki ejektorowe , elementy te miały tam charakter eksperymentalny. Niewielkim zmianom uległo także podwozie . Ze względu na cięższy silnik wzrosłoniebezpieczeństwo kapotażu .Aby zapobiec temu zjawisku widelce kół głównych zostały odgięte nieco do przodu przez co osie i punkty podparcia kół głównych znalazły się bardziej z przodu w stosunku do środka masy samolotu . Zmiana ta wymusiła wydłużenie przednich części owiewek kół .Zmianie uległy także osłony karabinów MG 17 znajdujących się na skrzydłach . Zmienione zostało śmigło na trójłopatowe drewniane Junkers VS 5 lub VS 11 o zmiennym , automatycznie nastawianym skoku . Dodatkowo wzbogacono wyposażenie radiowe o FuG 25 ( od polowy 1940 r. ) , a także o urządzenie nawigacyjne Peil G.IV. Produkcję seryjną Ju 87 B-2 rozpoczęto w grudniu 1939 r.
Samoloty Ju 87 B-2 występowały w tych samych odmianach co Ju 87 B-1 tzn: U2 ; U3 ; U4 ; trop
W 1938 roku, gdy trwała produkcja Ju 87 B-1 , kierownictwo Kriegsmarine zwróciło się do wytwórni z prośbą o opracowanie morskiej wersji Ju 87 . Dwa seryjne egzemplarze Ju 87 B-1 przebudowano i przystosowano do warunków, jakie miał spełniać samolot pokładowy . Tak przebudowana wersja Ju 87 B-1 nosiła oznaczenie Ju 87 C (Casar). Samolot posiadał wzmocniony kadłub w części ogonowej oraz zamontowany hak , który który skracał dobieg samolotu , gdy lądował on na pokładzie . Zainstalowano także zaczepy do katapult , aby samolot mógł w razie potrzeby być wystrzeliwany z pokładu lotniskowca lub innego okrętu. Rozpiętość płatów skrócono o 60 cm , co było podyktowane potrzebą hangarowania na lotniskowcu (miał to być Graf Zeppelin) Wprowadzono również mechanizm łamania i składania skrzydeł wzdłuż osi głównej samolotu . W przypadku wodowania pilot mógł za pomocą specjalnego mechanizmu odrzucić podwozie (było ono odstrzeliwane).
Zbudowano 10 egzemplarzy serii zerowej Ju 87 C-0 . Samoloty te miały stać się wzorami dla samolotu Ju 87 C-1, którego Kriegsmarine zamówiło 170 egzemplarzy .
Samoloty Ju 87 C-0 weszły w skład specjalnej jednostki lotnictwa marynarki 14/TR.Gr 186, która stacjonowała w Travemunde. Samoloty te jednak nigdy nie zostały zaokrętowane gdyż Graf Zeppelin nie został ukończony.
Już w momencie rozpoczęcia wojny konstrukcja Ju 87 była przestarzała . Jego następcą miał być na początku Ju 88 , jednak praktyka wykazała , że samolot ten nie jest w stanie w pełni zastąpić Ju 87 . Innym samolotem miał być Ju 187 ( jednosilnikowy , silnie opancerzony i uzbrojony samolot ) jednak realizacja tego projekty trwała by kilka lat , a następca Ju 87 potrzebny był natychmiast . W wyniku tego zdecydowano się na kolejne przeróbki Ju 87 , która miała poprawić właściwości samolotu .
Nowy samolot otrzymał oznaczenie Ju 87 D ( Dora ) . Zastosowano w nim mocniejszy silnik Jumo 211 o mocy 1030 KW . Osłonę silnika wydłużono i nadano jej bardziej aerodynamiczny kształt .Górną chłodnicę oleju przeniesiono na dół do tunelu poprzednio zajmowanego przez chłodnicę cieczy chłodzącej . Dzięki temu chłodzenie cieczy odbywało się w dwóch chłodnicach umieszczonych pod przykadłubowymi częściami skrzydła. Chłodnice wyposażone były w regulowane klapy na wlocie i wylocie powietrza , co umożliwiało dostosowanie przepływu do warunków pracy silnika . Chwyt powietrza do sprężarki umieszczony po prawej stronie osłony silnika został przesunięty do przodu i starannie wyprofilowany . Aerodynamicznym zmianom uległa także kabina załogi , której tylna część została znacznie obniżona , co nadało opływowy kształt . Tylne uzbrojenie zostało zastąpione przez podwójny MG 81 Z , który był zamocowany wychylnie w obrotowej wieżyczce . Amunicja ( 2000 naboi ) była podawana z bocznych zasobników w postaci taśmy . W grzbiecie kadłuba za kabiną umieszczono przeniesione z dołu kadłuba antenę radionamiernika Peil G.IV D/F.Podwozie przekonstruowano , zmieniając układ amortyzacji jak i zmniejszając srednicę amortyzatora . Pozwoliło to na zastosowanie innych owiewek o zmniejszonym Cx . Przy próbach prototypów okazało się , że nowe wyszczuplone golenie podwozia sa zbyt słabe . Zanim dokonano odpowiednich poprawek konstrukcyjnych , pierwsze partie nowej wersji były wyposażone w podwozie wersji B-2 . Do innych zmian należy także zaliczyć zastąpienie podwójnego zastrzału usterzenia poziomego pojedyńczym , trójkątnym zastrzałem , mocowanym do kadłuba w dwóch punktach . W istotny sposób zmodernizowano punkty pdwieszenia uzbrojenia bombowego . Przekonstruowany wyrzutnik podkadłubowy mógł teraz unieść bombe o masie 1800 kg. Unowocześniono i wzmocniono również wyrzutniki podskrzydłowe , zwiększając ich nośność do 500 kg.
Junkers K-47
Po pierwszej wojnie światowej na niemcy zostały nałożone sankcje związane z traktatem Wersalskim . Powodowały one trudności w rozwoju prac nad sprzętem wojskowym . Aby ominąć ten problem wiele zakładów zbrojeniowych umieszczało swoje filie poza granicami niemiec i tam prowadziło swoje badania.
W 1928 r w filii Junkersa A.B Flygindustrie w Linharm stworzono protoplaste Ju 87 Stuka , Junkersa K 47 . K 47 był całkowicie metalowym dolnopłatem ze stałym podwoziem i podwójnym usterzeniem ogonowym. W skład załogi samolotu wchodził pilot i tylny strzelec . K 47 mógł zabierać dwie bomby o łącznej masie 50kg . Samolot ten mógł być używany jako myśliwiec , samolot szturmowy lu b bombowiec.
http://www.luftwaffe.piasta.pl/ stronka mojego kolesia
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
co jest do wygrania 
)
